Με τις ξεχωριστές ερμηνείες του στα τραγούδια του Βασίλη Τσιτσάνη, του Απόστολου Καλδάρα, του Στέλιου Χρυσίνη, του Γερ. Κλουβάτου και των υπολοίπων συνθετών που τραγούδησε γεφύρωσε το παλιότερο ρεμπέτικο ύφος με τα αδρά χαρακτηριστικά, με τη νέα αντίληψη του μεταπολεμικού - κάποτε σκληρού λόγω συνθηκών - λαϊκού τραγουδιού. Ο Τσαουσάκης δεν ήταν μόνο ο τραγουδιστής με τη «βροντερή ρεμπέτικη φωνή» όπως είπε κάποτε ο Τσιτσάνης, αλλά και εκείνος που με την γλυκιά βραχνάδα, την εκφραστικότητά και την κρυμμένη ευελιξία της φωνής του - που περνούσε σε δεύτερο επίπεδο, κρυμμένη κάτω από την επιβλητικότητα της βαριάς εντύπωσής της - επηρέαζε όσο κανένας άλλος τη νεώτερη γενιά των τραγουδιστών και γινότανε ο δάσκαλος του Στέλιου Καζαντζίδη. Δίκαια, ο Τσιτσάνης που τον ανακάλυψε στη Θεσσαλονίκη στην κατοχή και τον κατέβασε στην Αθήνα για να ηχογραφήσει μαζί του το 1946, τον χαρακτήρισε ως τον «γίγαντα του μεταπολεμικού τραγουδιού».
www.ogdoo.gr/prosopa/afieromata/prodromos-tsaoysak…