zeyneb
sanki şarkı en güzel yerinde kapatıldı ve ben bundan sonra her şeye yarım kaldım. yolların şeritlerinde, apartman arkalarında, şehirlerin isimlerinde, insanların ellerinde hep o şarkıyı aradım. devrilen masalardan oturduğum gibi kalkmak istedim. zaman kavramına yenik düşen kaldırımlarda ağladım. bulamadım. bir kere duyabilseydim devamını tamamlanacaktım. tamamlanamadım. unutulmuş, tozlanmış bir roman gibi yarım kaldım
